Ο έρπης των αιλουροειδών είναι μια οξεία λοιμώδης νόσος που προσβάλλει την ανώτερη αναπνευστική οδό. Εάν ένα ζώο εμφανίσει συμπτώματα έρπητα, πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως για να αποφευχθούν σοβαρές επιπλοκές στην υγεία.
Σημάδια έρπητα
Συνήθως το ιικό παθογόνο του έρπητα βρίσκεται στη βλεννογόνο μεμβράνη των αμυγδαλών και του ρινοφάρυγγα, αλλά μερικές φορές μπορεί να επικεντρωθεί στη γλώσσα ή τον επιπεφυκότα. Η μόλυνση συμβαίνει μέσω άμεσης επαφής μιας γάτας με φορέα του ιού. Η περίοδος επώασης του αιτιολογικού παράγοντα του έρπητα είναι από 2 έως 6 ημέρες, στο σώμα μπορεί να είναι από 1 έως 3 εβδομάδες. Η κλινική εικόνα του έρπητα στις γάτες είναι μια έντονη απόρριψη από τα μάτια από τη μύτη, καθώς και η κερατίτιδα, το φτέρνισμα και η εμφάνιση πληγών στη γλώσσα. Ο έρπης των αιλουροειδών εκδηλώνεται συχνά ως φουσκάλες στα χείλη.
Μια εργαστηριακή μελέτη για την απόρριψη μιας γάτας με έρπητα μπορεί να ανιχνεύσει τον ιό ήδη μια ημέρα μετά τη μόλυνση.
Τα πρώτα συμπτώματα του έρπητα εμφανίζονται συνήθως μετά από 10-20 ημέρες. Λόγω ερπητικών ελκών και νέκρωσης στη βλεννογόνο μεμβράνη της γλώσσας, η γάτα μπορεί να φέρει άλλες λοιμώξεις στο σώμα που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη στοματίτιδας ή ουλίτιδας. Στην περίπτωση δευτερογενούς βακτηριακής λοίμωξης, αυτά τα συμπτώματα συμπληρώνονται από βρογχοπνευμονία και βήχα. Το ζώο γίνεται ληθαργικό, χάνει την όρεξή του, ελαχιστοποιείται η δραστηριότητά του και αυξάνεται η θερμοκρασία του σώματος.
Θεραπεία του έρπητα
Εάν ο έρπης αντιμετωπίζεται εγκαίρως, είναι πολύ εύκολο να το απαλλαγείτε. Σε σπάνιες περιπτώσεις, με πολύ εξασθενημένη ανοσία ή στην παιδική ηλικία, το ζώο μπορεί ακόμη και να πεθάνει. Η αιτία θανάτου μπορεί να είναι η βρογχοπνευμονία στο πλαίσιο μιας συνημμένης βακτηριακής λοίμωξης ή σοβαρής αφυδάτωσης. Για τη θεραπεία του έρπητα, το πρώτο βήμα είναι η προστασία του κερατοειδούς. Για αυτό, χρησιμοποιούνται τέτοιες αλοιφές με αντιιικό αποτέλεσμα, όπως "Acyclovir" ή "Tetracycline", οι οποίες τοποθετούνται κάτω από το κάτω βλέφαρο 5-6 φορές την ημέρα.
Είναι απαραίτητο να προστατέψουμε τα μάτια έτσι ώστε η ιογενής βλάβη να μην οδηγήσει σε φλεγμονώδη διαδικασία, η οποία τελικά θα μετατραπεί σε πανοφθαλμίτιδα.
Για να καταστείλει την ανάπτυξη μιας δευτερογενούς λοίμωξης και να αποτρέψει τη φλεγμονή που εμφανίζεται στην ανώτερη αναπνευστική οδό, ο κτηνίατρος θα συνταγογραφήσει αντιβακτηριακά φάρμακα όπως η Tylosin και η ίδια τετρακυκλίνη. Εκτός από τα αντιβιοτικά, η γάτα θα πρέπει να λάβει μια σειρά ανοσορρυθμιστικών φαρμάκων και πιθανώς ενδοφλέβια αλατούχα διαλύματα. Η πληγείσα επιφάνεια του στόματος και της μύτης θα πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί με αντιβακτηριακά φάρμακα. Ο εμβολιασμός έχει αποδειχθεί ως προφυλακτικό κατά του έρπητα.
