Η αρπαγή και ο παρασιτισμός είναι παρόμοιοι με πολλούς τρόπους. Και οι δύο αυτοί τύποι σχέσεων μεταξύ των πληθυσμών ωφελούν τη μία πλευρά (αρπακτικό και παράσιτο) και βλάπτουν την άλλη (λεία και ξενιστής). Αλλά η αρπαγή έχει τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά από τον παρασιτισμό.
Το αρπακτικό είναι μια σχέση μεταξύ ζωντανών πραγμάτων στην οποία ένας αρπακτικός σκοτώνει και τρώει ένα θήραμα. Οι αρπακτικοί δεν είναι τα μόνα ζώα που κυνηγούν, πιάνουν και σκοτώνουν το θήραμα. Εκτός από τους κυνηγούς, υπάρχουν ζώα των οποίων η αναζήτηση τροφίμων περιορίζεται σε απλή συγκέντρωση. Συνήθως τα εντομοφάγα πτηνά ασχολούνται με τη συγκέντρωση, τα οποία αναζητούν το θήραμά τους σε δέντρα, σε γρασίδι και σε άλλα μέρη όπου ζουν τα έντομα. Για ένα θήραμα (ζώο ή φυτό), η αρπαγή είναι ένας τρόπος εύρεσης τροφής για τον εαυτό τους και τους νέους τους. Ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό αυτού του είδους η απόκτηση τροφής είναι ότι δεν είναι φυτά ή καρύδια που χρησιμεύουν ως τρόφιμα, αλλά ένα πρόσφατα σκοτωμένο ζώο. Μερικοί αναφέρονται στην αρπαγή και τη ζιζανιοκτόνο, επειδή τα φυτά είναι ζωντανοί οργανισμοί. Χωρίς αρπαγή, ο κόσμος των ζώων και της φύσης στο σύνολό του θα ήταν διαφορετικός. Αυτή η μέθοδος λήψης τροφής ρυθμίζει τον αριθμό των φυτοφάγων, απαλλάσσει από άρρωστα και αδύναμα άτομα, γεγονός που βελτιώνει τη γονιδιακή ομάδα των ζωντανών όντων στο μέλλον. Φυσικά, ο κυνηγός δεν ωφελεί το σκοτωμένο θήραμά του, αλλά κάνει μια υπηρεσία σε αυτόν τον πληθυσμό στο σύνολό του, όπου επιβιώνουν οι ισχυρότεροι, οι πιο ανθεκτικοί και υγιείς. Ωστόσο, όχι μόνο το ζώο κυνηγιού επηρεάζει τον πληθυσμό του θηράματός του, αλλά Το θήραμα επηρεάζει επίσης τον πληθυσμό του εχθρού του. Ένα γρήγορο και δυνατό φυτοφάγο θα ξεφύγει εύκολα από ένα αδύναμο αρπακτικό. Κατά συνέπεια, οι ευπαθείς κυνηγοί θα πεθάνουν από την πείνα, γεγονός που θα οδηγήσει αυτό το είδος στην επακόλουθη βελτίωση των απογόνων. Αυτή η ατελείωτη βελτίωση στην ομάδα γονιδίων και των δύο πλευρών της αρπαγής οδηγεί στην εξέλιξη του θηράματος και του θηράματος. Αυτά μπορεί να είναι αγκάθια, καβούκι, δεξιότητες αυξημένης επιδεξιότητας, δύναμης και ταχύτητας, δηλητηριώδεις αδένες, χρωματισμός τρομακτικών κυνηγών κ.λπ. Οι αρπακτικοί εξελίσσονται επίσης. Οι ανθρακωρύχοι προσαρμόζονται σε νέα μέσα προστασίας του θήρατός τους, γίνονται πιο σωματικά αναπτυγμένα, εμφανίζεται ένα χρώμα καμουφλάζ, η οξύτητα των οργάνων αισθήσεων αυξάνεται κ.λπ. Αυτό σημαίνει ότι ο αρπακτικός φτάνει στο επίπεδο του θηράματος και οι δυνάμεις τους είναι πάλι ίσες. Στη συνέχεια, ο κύκλος επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.
