Κάποτε υπήρχε μια γάτα. Τόσο μεγάλο, όμορφο. Είχε μια ερωμένη και ένα μικρό γιο της ερωμένης, η τελευταία, παρεμπιπτόντως, αγαπούσε ακριβά και ποτέ ούτε γδαρμένο. Η γάτα κοιμόταν όπου χρειαζόταν, ή μάλλον οπουδήποτε ήθελε, αλλά είχε επίσης μια επίσημη θέση - εκεί διέφυγε από την ακαταμάχητη λατρεία του μικρού της ιδιοκτήτη. Σε τελική ανάλυση, όπως και όλα τα παιδιά, τήρησε πιστά τον κανόνα "είμαι στο σπίτι." Έτσι, η γάτα ζούσε ελεύθερα στο σπίτι της, και πιο συχνά σε ολόκληρο το διαμέρισμα, έως ότου εμφανίστηκε μια περίεργη και φοβερή μυρωδιά σε αυτό το διαμέρισμα ένα ωραίο πρωί, και πίσω από τη μυρωδιά και την πηγή της - ένα μεγάλο κουτάβι τζίντζερ ενός σκύλου!
Έτσι ήταν σκύλος
Τι σοκ έζησε η γάτα, τα λόγια δεν μπορούν να περιγραφούν, όλα τα σχέδιά της για μια γαλήνια ζωή στο δικό της κατοικήσιμο διαμέρισμα φαινόταν να καταρρέει την ίδια στιγμή. Τόξισε την πλάτη της, για κάποιο λόγο έγινε διπλάσια και, απολιθωμένη σε αυτή τη θέση, στάθηκε, ανίκανη να κινηθεί. Και όλοι αυτοί οι αποκαλούμενοι δάσκαλοι γέλιαζαν χαρωπά, και δεν ανησυχούσαν καθόλου για την καταστροφή της γάτας.
Το ίδιο το κουτάβι, παρεμπιπτόντως, συμπεριφέρθηκε πιο ευγενικά από οποιονδήποτε, δεν γέλασε, αλλά ξεσκονίστηκε και πήγε να μυρίσει το διαμέρισμα. Είναι αλήθεια ότι την ίδια στιγμή έτρεξε στη γάτα, παράξενο, αλλά φαίνεται ότι στην αρχή το πήρε για ένα μέρος του εσωτερικού, ήταν τόσο ακίνητη. Από έκπληξη και σοκ, η γάτα χτύπησε το ακατάπαυστο στο πρόσωπο. Το κουτάβι πήδηξε πίσω, ευτυχώς, δεν υπήρχαν νύχια - παρά τον πανικό, η γάτα είδε ότι υπήρχε ένα πραγματικό παιδί μπροστά της.
Είναι μια μακρά, μακρά γνωριμία
Ναι μωρό. Με το ύψος μου »- η γάτα σκέφτηκε δυσαρεστημένα, κοιτάζοντας το κουτάβι που σέρνεται κάτω από το ασφαλές ύψος του τραπεζιού. Εκείνη, όπως κάθε έξυπνο πλάσμα, κοίταξε βαθιά το πρόβλημα, και τι είδε εκεί … Λοιπόν, ναι, φαντάστηκε αυτό το κουτάβι σε ένα χρόνο, το μέγεθος ενός μοσχαριού, και με τρόμο να συμπιέζεται στο τραπέζι.
«Πώς θα ζήσουμε», ρώτησε με λαχτάρα όλους στο σπίτι. Αλλά για κάποιο λόγο κανείς δεν υποστήριξε τις οδυνηρές της σκέψεις. Η οικοδέσποινα, απαλά κουβέντα, προσπάθησε να φέρει αυτό το μυρωδιά πλάσμα, το κουτάβι, στην ίδια τη μύτη της γάτας, κάνοντάς την να κατακλύζεται και να έχει τετράγωνα μάτια. Και ο γιος του αγαπημένου μικρού δασκάλου γενικά έπαιζε χαρούμενα στο πάτωμα, ξεχνώντας εντελώς τη γάτα. Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσουν ποιες σκοτεινές μέρες έχουν έρθει για τη φτωχή εγκαταλελειμμένη γάτα, η οποία αναγκάζεται να ζήσει στο σπίτι της και να περπατήσει με μια ματιά γύρω.
Απόψυξη ή όλα ξεκινούν
Ωστόσο, πέρασε ο χρόνος, και σιγά-σιγά η γάτα άλλαξε το ύψος του οικοτόπου της, μετά από μερικές εβδομάδες θα μπορούσε ήδη να περπατήσει στο πάτωμα, αλλά ακόμα δεν μπορούσε να σταθεί αυτό το κοκκινομάλλη πλάσμα δίπλα του. Αλλά της άρεσε να παρακολουθεί τον τρόπο με τον οποίο οι ιδιοκτήτες αντιμετωπίζουν το κουτάβι: χτενίζουν, κόβουν τα νύχια τους, πλένουν και, ω, φρίκη, του έβαλαν γιακά. Λοιπόν, είναι αλήθεια, δεν φαινόταν δυσαρεστημένος, αλλά τι να πάρει από αυτό το ηλίθιο πλάσμα, είναι απλώς ένας σκύλος!
Αυτή η γάτα, που κολλούσε πάντα σαν τιμόνι, κουνώντας την ουρά της ήταν ιδιαίτερα ενοχλητική, όχι, πώς μπορείς να είσαι ικανοποιημένος 24 ώρες την ημέρα; "Αυτή είναι η άνοια, όχι αλλιώς, ίσως δεν θα διαρκέσει καθόλου, κοιτάζεις, όλα θα επιστρέψουν όπως ήταν," - με αυτές τις σκέψεις ο αφράτος κοιμήθηκε στο ίδιο τραπέζι. Είναι αλήθεια ότι πρέπει να αποτίσουμε φόρο τιμής σε αυτούς τους προδοτικούς ιδιοκτήτες, ήταν αρκετά έξυπνοι για τουλάχιστον να μην αφήσουν την κοκκινομάλλα να γαβγίζει στη γάτα. Ο Μαλόι συνειδητοποίησε γρήγορα ότι το να φωνάζεις στους πρεσβύτερους δεν θα έπρεπε να είναι και σεβαστό. Λοιπόν, τουλάχιστον κάτι για πρώτη φορά.
