Η υγεία ενός κατοικίδιου ζώου μπορεί να κριθεί από τα εξωτερικά του σημάδια, από τη συμπεριφορά του και από τον τρόπο που τρώει με όρεξη. Εάν ο σκύλος έχει γίνει ληθαργικός, κατά κανόνα, ταυτόχρονα με αυτό το σύμπτωμα, έχει επίσης απώλεια ενδιαφέροντος για τα τρόφιμα. Στην περίπτωση που συμβαίνει αυτό, μπορεί να υπάρχουν διάφοροι λόγοι, και από τους πιο αβλαβείς σε εκείνους που είναι γεμάτοι με σοβαρές συνέπειες.
Ο λήθαργος με ταυτόχρονη έλλειψη όρεξης μπορεί να χρησιμεύσει ως ένδειξη ασθένειας σε πολλά ζωντανά πράγματα, συμπεριλαμβανομένου ενός σκύλου. Αλλά μπορείτε να παρατηρήσετε αυτά τα συμπτώματα σε ένα υγιές ζώο, εάν, για παράδειγμα, ο σκύλος περπατούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα και έτρεξε πολύ σε ζεστό καιρό και οι σκύλες χαρακτηρίζονται από μείωση της όρεξης και κάποια λήθαργος κατά τη διάρκεια του οίστρου.
Αλλά υπάρχουν πιο επικίνδυνοι λόγοι για τους οποίους ένα σκυλί μπορεί να γίνει λιγότερο ενεργό, επομένως είναι επιτακτική η παρακολούθηση της συμπεριφοράς του ζώου και η προσοχή στις αλλαγές στις διατροφικές του συνήθειες. Έτσι, την άνοιξη, πολλαπλά τσιμπήματα τσιμπούρι μπορούν να προκαλέσουν μια τόσο επικίνδυνη ασθένεια όπως η piroplasmosis. Χαρακτηρίζεται από ταχεία καταστροφή του ήπατος, οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις, η καθυστέρηση είναι όντως θάνατος. Όταν ο σκύλος γίνει λήθαργος, αρνείται να φάει και το χρώμα των ούρων αρχίζει να σκοτεινιάζει, θα πρέπει να το πάρετε αμέσως στον κτηνίατρο. Ένα από τα χαρακτηριστικά σημεία της πιροπλάσμωσης είναι η υψηλή θερμοκρασία - πάνω από 40 ° C, σε σκύλους μετριέται ορθικά. Τα τσιμπούρια είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα στα τέλη της άνοιξης και στα τέλη του καλοκαιριού και στις αρχές του φθινοπώρου.
Μια άλλη επικίνδυνη ασθένεια είναι η πανούκλα. Από τις πρώτες μέρες, το ζώο γίνεται ληθαργικό, καθώς η θερμοκρασία αυξάνεται στους 40 ° C και πάνω. Το νευρικό σύστημα μπορεί να επηρεαστεί ή η ασθένεια μπορεί να επηρεάσει το γαστρεντερικό σωλήνα. Περιοδικά, το σώμα του σκύλου είναι σφιχτό, μπορεί να ξεκινήσει καταρροή της ανώτερης αναπνευστικής οδού, όπου το υγρό εκκρίνεται συνεχώς από τη μύτη, προκαλώντας το άγχος του σκύλου - αρχίζει να γρατσουνίζει τη μύτη του με τα πόδια του.
Ο λήθαργος μπορεί να προκληθεί από στοματίτιδα ή άλλες λοιμώξεις των ούλων. Τα χαρακτηριστικά του είναι πληγές, μικρά αποστήματα και κόκκινες κηλίδες στο στόμα και τα ούλα του σκύλου. Οι λοιμώξεις του αυτιού, οι οποίες συνοδεύονται από απαίσια μυρωδιά, δίνουν επίσης στον σκύλο δυσάρεστες αισθήσεις και γίνεται λήθαργος και χάνει την επιθυμία να παίξει και να τρέξει. Τέτοιες λοιμώξεις είναι επίσης επικίνδυνες επειδή, εν αγνοία σας, μπορείτε να πιάσετε το σκυλί από το πονόλαιμο και να προκαλέσετε ακούσια επιθετική αντίδραση σε αυτό. Επομένως, προσέξτε εάν ο σκύλος αρχίσει να κουνάει το κεφάλι του, γέρνει προς τη μία ή την άλλη πλευρά, κλαίει εάν αγγίζει τα αυτιά.
Οι λοιμώξεις του αυτιού μπορεί να είναι σημεία αλλεργιών που προκαλούνται από ευαισθησία στα τρόφιμα ή ατοπική δερματίτιδα. Σε αυτήν την περίπτωση, ο σκύλος πρέπει να μεταφερθεί σε ένα ειδικό υποαλλεργικό φαγητό και να συμβουλευτεί έναν κτηνίατρο που θα επιλέξει μια δίαιτα για αυτήν. Ωστόσο, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, δεν πρέπει να κάνετε αυτοθεραπεία, αλλά να δείξετε το ζώο στον κτηνίατρο το συντομότερο δυνατό.
